Wykluczenie bonum prolis w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1983 roku i Kodeksie Kanonów Kościołów Wschodnich

• Main Author: Marcin Bałdyga
• Format: Article
• Language: deu
• Published: Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II 2018-06-01
• Series: Kościół i Prawo
• Subjects: dobro potomstwa; exclusio boni prolis; bonum prolis; in vitro a dobro potomstwa; godna prokreacja; metody wykluczenia bonum prolis
• Online Access: http://czasopisma.tnkul.pl/index.php/kip/article/view/9691

Problematyka dotycząca zrodzenia i wychowania potomstwa zawsze stanowiła przed­miot szczególnej troski Kościoła. Przejawiało się to m.in. w prawnej regulacji tego za­gadnie­nia. Uprawnienie-obowiązek zrodzenia i wychowania potomstwa łączyło się nieod­zow­nie z ogólną wizją małżeństwa, jego celami i przedmiotem małżeńskiej zgody, stąd też wraz z ewolucją rozumienia samego małżeństwa w historii kanonistyki, zmieniało się tak­że rozumienie terminu bonum prolis (dobro potomstwa). Normy zawarte w kodeksach Jana Pawła II (KPK/83 i KKKW) dotyczące zagadnienia wykluczenia dobra potomstwa, o których była mowa we wstępie niniejszego artykułu, w swojej treści są identyczne. Jedynie treść kan. 776 § 1 KKKW, stanowi swoiste dopeł­nie­­nie treści kan. 1055 § 1 KPK/83, w którym mowa o strukturze małżeństwa. Z kolei kan. 1061 § 1 KPK/83, będący swoistą definicją małżeństwa dopełnionego i ważnie za­war­te­go, nie znajduje swojego odpowiednika w KKKW. Zrodzenie i wychowanie potomstwa jest naturalnym celem i uwieńczeniem mał­żeń­stwa. Akty małżeńskie, powinny być ukierunkowane na prokreację i dokonywane w spo­sób ludzki i naturalny. Stąd też wykluczenie aktów małżeńskiego współżycia, otwar­tych na zrodzenie potomstwa, podjęte pozytywnym aktem woli skutkuje nie­waż­nością samego małżeństwa.