مقایسه عوامل خطر داخلی آناتومیک میان ورزشکاران با و بدون سابقه اسپرین خارجی مچ پا

مقدمه و اهداف مچ پا شایع­ترین ناحیه آسیب­دیدگی در ورزش است؛ به طوری که 25 درصد کل آسیب­های ورزشی را شامل می­شود. ارتباط وقوع آسیب در این مفصل با متغیرهای راستای آناتومیکی اندام تحتانی مشخص­شده نیست؛ لذا هدف از مطالعه حاضر مقایسه عوامل خطر داخلی آناتومیک میان ورزشکاران با سابقه اسپرین خارجی مچ پا و و...

Full description

Bibliographic Details
Main Authors: هادی صمدی, ذوالفقار ببیکدلو
Format: Article
Language:fas
Published: Shahid Beheshti University of Medical Sciences 2018-09-01
Series:Ṭibb-i Tavānbakhshī
Subjects:
Online Access:http://medrehab.sbmu.ac.ir/article_1100525_2dcefe7da81ef8a25e98c830da151a8e.pdf
id doaj-2709347247714b3e96933844f4d6e5af
record_format Article
spelling doaj-2709347247714b3e96933844f4d6e5af2020-11-24T22:21:22ZfasShahid Beheshti University of Medical SciencesṬibb-i Tavānbakhshī2251-84012252-04142018-09-017318018810.22037/jrm.2018.111033.17071100525مقایسه عوامل خطر داخلی آناتومیک میان ورزشکاران با و بدون سابقه اسپرین خارجی مچ پاهادی صمدی0ذوالفقار ببیکدلو1استادیار آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی تهران، ایرانکارشناس ارشد آسیب‌شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه علامه طباطبائی تهران، ایرانمقدمه و اهداف مچ پا شایع­ترین ناحیه آسیب­دیدگی در ورزش است؛ به طوری که 25 درصد کل آسیب­های ورزشی را شامل می­شود. ارتباط وقوع آسیب در این مفصل با متغیرهای راستای آناتومیکی اندام تحتانی مشخص­شده نیست؛ لذا هدف از مطالعه حاضر مقایسه عوامل خطر داخلی آناتومیک میان ورزشکاران با سابقه اسپرین خارجی مچ پا و ورزشکاران سالم بود. مواد و روش ­ها پژوهش حاضر از نوع مطالعات مقطعی بود. بیست و پنج ورزشکار با سابقه آسیب اسپرین خارجی مچ پا و 25 ورزشکار سالم به صورت تصادفی انتخاب شدند و داوطلبانه در مطالعه حاضر شرکت کردند. متغیرهای شاخص قوس کف پا، افت ناوی، تیبیاوار، هایپراکستنشن زانو و پیچش درشت­نی در نمونه­ها اندازه­گیری شد. از آزمون­های آماری t مستقل و یومن­ویتنی در سطح معناداری 05/0 به ترتیب برای مقایسه متغیرهای با توزیع طبیعی و غیرطبیعی بین دو گروه استفاده شد. یافته­ ها مقایسه داده­های دو گروه با استفاده از آزمون­های آماری t مستقل و یومن­ویتنی نشان داد بین دو گروه در مقادیر شاخص قوس کف پا (040/0=P) و تیبیاوارا (0001/0=P) تفاوت معناداری وجود دارد؛ در حالی که بین مقادیر متغیرهای افت ناوی، هایپراکستنشن زانو و پیچش درشت­نی تفاوتی بین دو گروه مشاهده نشد. نتیجه­ گیری بر اساس یافته­ های پژوهش حاضر احتمالاً ناهنجاری­های آناتومیک اندام تحتانی به عنوان عوامل خطر داخلی می­تواند در بروز آسیب­های مچ پا دخیل باشد؛ لذا به متخصصین حوزه پیشگیری و بازتوانی آسیب­های ورزشی توصیه می­شود در پیشگیری و مدیریت عوامل خطر آسیب اسپرین خارجی مچ پا، ناهنجاری­های ساختاری مچ پا و ساق پا را مورد بررسی قرار دهند.http://medrehab.sbmu.ac.ir/article_1100525_2dcefe7da81ef8a25e98c830da151a8e.pdfاسپرین مچ پاراستای آناتومیکعامل خطر
collection DOAJ
language fas
format Article
sources DOAJ
author هادی صمدی
ذوالفقار ببیکدلو
spellingShingle هادی صمدی
ذوالفقار ببیکدلو
مقایسه عوامل خطر داخلی آناتومیک میان ورزشکاران با و بدون سابقه اسپرین خارجی مچ پا
Ṭibb-i Tavānbakhshī
اسپرین مچ پا
راستای آناتومیک
عامل خطر
author_facet هادی صمدی
ذوالفقار ببیکدلو
author_sort هادی صمدی
title مقایسه عوامل خطر داخلی آناتومیک میان ورزشکاران با و بدون سابقه اسپرین خارجی مچ پا
title_short مقایسه عوامل خطر داخلی آناتومیک میان ورزشکاران با و بدون سابقه اسپرین خارجی مچ پا
title_full مقایسه عوامل خطر داخلی آناتومیک میان ورزشکاران با و بدون سابقه اسپرین خارجی مچ پا
title_fullStr مقایسه عوامل خطر داخلی آناتومیک میان ورزشکاران با و بدون سابقه اسپرین خارجی مچ پا
title_full_unstemmed مقایسه عوامل خطر داخلی آناتومیک میان ورزشکاران با و بدون سابقه اسپرین خارجی مچ پا
title_sort مقایسه عوامل خطر داخلی آناتومیک میان ورزشکاران با و بدون سابقه اسپرین خارجی مچ پا
publisher Shahid Beheshti University of Medical Sciences
series Ṭibb-i Tavānbakhshī
issn 2251-8401
2252-0414
publishDate 2018-09-01
description مقدمه و اهداف مچ پا شایع­ترین ناحیه آسیب­دیدگی در ورزش است؛ به طوری که 25 درصد کل آسیب­های ورزشی را شامل می­شود. ارتباط وقوع آسیب در این مفصل با متغیرهای راستای آناتومیکی اندام تحتانی مشخص­شده نیست؛ لذا هدف از مطالعه حاضر مقایسه عوامل خطر داخلی آناتومیک میان ورزشکاران با سابقه اسپرین خارجی مچ پا و ورزشکاران سالم بود. مواد و روش ­ها پژوهش حاضر از نوع مطالعات مقطعی بود. بیست و پنج ورزشکار با سابقه آسیب اسپرین خارجی مچ پا و 25 ورزشکار سالم به صورت تصادفی انتخاب شدند و داوطلبانه در مطالعه حاضر شرکت کردند. متغیرهای شاخص قوس کف پا، افت ناوی، تیبیاوار، هایپراکستنشن زانو و پیچش درشت­نی در نمونه­ها اندازه­گیری شد. از آزمون­های آماری t مستقل و یومن­ویتنی در سطح معناداری 05/0 به ترتیب برای مقایسه متغیرهای با توزیع طبیعی و غیرطبیعی بین دو گروه استفاده شد. یافته­ ها مقایسه داده­های دو گروه با استفاده از آزمون­های آماری t مستقل و یومن­ویتنی نشان داد بین دو گروه در مقادیر شاخص قوس کف پا (040/0=P) و تیبیاوارا (0001/0=P) تفاوت معناداری وجود دارد؛ در حالی که بین مقادیر متغیرهای افت ناوی، هایپراکستنشن زانو و پیچش درشت­نی تفاوتی بین دو گروه مشاهده نشد. نتیجه­ گیری بر اساس یافته­ های پژوهش حاضر احتمالاً ناهنجاری­های آناتومیک اندام تحتانی به عنوان عوامل خطر داخلی می­تواند در بروز آسیب­های مچ پا دخیل باشد؛ لذا به متخصصین حوزه پیشگیری و بازتوانی آسیب­های ورزشی توصیه می­شود در پیشگیری و مدیریت عوامل خطر آسیب اسپرین خارجی مچ پا، ناهنجاری­های ساختاری مچ پا و ساق پا را مورد بررسی قرار دهند.
topic اسپرین مچ پا
راستای آناتومیک
عامل خطر
url http://medrehab.sbmu.ac.ir/article_1100525_2dcefe7da81ef8a25e98c830da151a8e.pdf
work_keys_str_mv AT hạdyṣmdy mqạyshʿwạmlkẖṭrdạkẖlyậnạtwmyḵmyạnwrzsẖḵạrạnbạwbdwnsạbqhạsprynkẖạrjymcẖpạ
AT dẖwạlfqạrbbyḵdlw mqạyshʿwạmlkẖṭrdạkẖlyậnạtwmyḵmyạnwrzsẖḵạrạnbạwbdwnsạbqhạsprynkẖạrjymcẖpạ
_version_ 1725771510256238592