| Summary: | Motywacja: Dynamiczny rozwój rynku walut wirtualnych, zapoczątkowany przez powstanie bitcoina, stawia przed teoretykami ekonomii wiele wyzwań. Jednym z problemów przez nich podnoszonych jest kwestia spełniania przez waluty wirtualne teorematu regresji. Problem ten jest główną przeszkodą w uznaniu określonych walut wirtualnych za pieniądz. Dotychczasowe badania w tym zakresie obejmują prawie wyłącznie bitcoina i jedynie sygnalizują problem przy okazji innych rozważań.
Cel: Celem artykułu jest odpowiedź na pytanie, czy i w jakim stopniu waluty wirtualne spełniają teoremat regresji L. von Misesa.
Wyniki: W artykule przyjęto założenie, że te kryptowaluty, powstałe w ramach projektów, których nie były bezpośrednim celem, mają większe szanse na posiadanie wartości niepieniężnej niż te, których wykreowanie było głównym celem projektu, tzn. takie, które miały za zadanie stać się pieniądzem. Przeprowadzona analiza studiów przypadku trzech kryptowalut: bitcoin, ether oraz factoid wykazała, że określenie wartości niepieniężnej poszczególnych walut wirtualnych, nie zawsze jest możliwe oraz zasadne. W przypadku bitcoina można uznać, że nie narusza on teorematu regresji, a wręcz posiada wiele cech niepieniężnych. Pozostałe dwie kryptowaluty, jak dotąd, nie pełnią funkcji płatniczej poza projektem, w ramach którego powstały.
|
|---|
