| Summary: | Szybki postęp, jaki pojawił się w XX wieku, przyniósł nie tylko intensywny rozwój gospodarczy i społeczny, ale także liczne zagrożenia, z silnym potencjałem traumatogennym, wywierającym wpływ nie tylko na społeczeństwo, ale także na każdego człowieka z osobna, m.in.: wysokie bezrobocie, zróżnicowanie społeczne, degradację środowiska, destabilizację systemów, relatywizację i deprecjację wartości itd. Pojawiła się konieczność szerszej debaty nad przyszłością ludzkości i dziedzictwem, jakie pozostawiamy przyszłym pokoleniom. Zmiana społeczna, którą obserwujemy, w rzeczywistości dotyczy także przeobrażeń zachodzących w naszych rodzinach i w systemie edukacji. Konieczne jest nowe spojrzenie na całokształt edukacji, kształcenie człowieka otwartego, świadomego, krytycznego, ale i twórczego, dla którego dobro drugiego człowieka, szacunek do tego, co mamy wokół, jest kwestią priorytetową. Takie kształcenie wpisuje się w koncepcję zrównoważonego rozwoju. W artykule podejmujemy próbę zbadania opinii nauczycieli na temat zrównoważonego rozwoju. Zdajemy sobie sprawę, że grupa jest niewielka, niemniej mamy nadzieję, że będzie przyczynkiem do dalszych eksploracji badawczych na ten temat.
|
|---|
