| Summary: | Yapılan gözlemler İstanbul’da yaşayan Hristiyanların İncil’i, Müslümanların ise Kur’an’ı makamsal olarak okuduklarını ve bu okuyuşlardaki susma paylarından hemen önce bulunan hece veya heceleri zamansal olarak uzattıklarını ortaya koymaktadır. Söz konusu uzayan heceler aynı zamanda melodik bir karaktere sahiptir. Cümle sonlarındaki uzayan hecelerde kullanılan melodik yapıların ne düzeyde benzerlikler taşıdığını tespit etmek bu çalışmanın amacını oluşturmaktadır. Dolayısıyla bu araştırma, kutsal kitap okuyuşlarındaki uzayan hecelerde oluşturulan melodik yapılarda bir benzeşme bulunduğu hipotezi üzerine kurulmuştur. Bu araştırma sürecinde ilk olarak alanlarını temsil kabiliyetine sahip okuyucular tespit edilmiştir. Kilise ve camide görev yapan bu okuyuculardan alınan Hüzzam makamındaki okuyuş örnekleri notaya alınmıştır. Ardından icralarda bulunan uzayan hecelerin melodik yapılarındaki aralık sayıları, uzama süreleri ve bunlarda kullanılan perde adetleri tablolaştırılmıştır. Bu şekilde her iki dini grubun da icra ettiği dini müziğin ne düzeyde benzerlikler taşıdığı ortaya konmuştur. Bulguların analiz edilip değerlendirmesiyle, Hristiyan ve Müslümanların ibadethanelerinde okudukları kutsal kitaplarda bulunan uzayan hecelerdeki melodik yapıların benzeşmediği sonucu ortaya çıkmıştır.
|
|---|
