سفر چون برزخ نزد امین معلوف

• Main Authors: نازنین سنجری, دومینیک کرنوی ترابی
• Format: Article
• Language: fra
• Published: University of Tabriz 2019-02-01
• Series: Recherches en Langue et Littérature Françaises
• Subjects: سفر; منشأ; ریشه; شدن; برزخ
• Online Access: http://france.tabrizu.ac.ir/article_8095_36ceac9fcde4ed81419472d8b453256f.pdf

سفر در رمان­های امین معلوف به یک مقصد یا نقطه­ای به نام پایان منتهی نمی­گردد. در دنیای داستانی معلوف مقصد، بخشی از مسیر است. از همین روست که نویسنده در سمرقند اشاره می‌کند: «عجیب عجولند مسافران برای رسیدن» و قهرمانان او بر خلاف مسافران عجول، جهان را از هر سو می‌پیمایند تا حیات آمیخته به سفرشان بر نقطۀ شروع خاتمه یابد. معلوف، خود نقطۀ شروع را منشأ می­نامد و آن را در تقابل با ریشه قرار می‌دهد. ریشه به زمین دوخته شده، در حالی‌که منشأ: ریزوم، بر شدن لانه کرده و آزاد است، چون کوه تانیوس که ما بین آسمان و زمین است. در انتهای تحقیق پیش رو خواهیم دید تانیوس به عنوان نمایندۀ قهرمانان معلوف، با نشستن به روی کوهی بین زندگی و مرگ، کوهی واقع در سرزمین مادری خود، در فضایی برزخی، سفر طولانی خویش را خاتمه می­دهد. پژوهش پیش رو از این رو سعی بر روشن کردن رابطۀ تنگاتنگ سفر و برزخ در معنایی که معلوف به آن می­بخشد دارد.