نقد و تحلیل طنز دورۀ مشروطه در روزنامة ناقور اصفهان

• Main Authors: زهرا رحمانی, محبوبه خراسانی, مرتضی رشیدی
• Format: Article
• Language: fas
• Published: University of Isfahan 2020-09-01
• Series: Literary Arts
• Subjects: دورۀ مشروطه; طنز مطبوعاتی; روزنامه‌های اصفهان; روزنامۀ ناقور
• Online Access: https://liar.ui.ac.ir/article_25089_312e725add785cb76f34b8f3675424b6.pdf
• ISSN: 2008-8027; 2322-3448

طنز ازلحاظ محتوا‌ یکی از انواع ادبی ‌است که طنزپرداز در آن، دلایل و نمادهای عقب‌ماندگی، عیب‌ها و آسیب‌های ناراحت‌کنندة اجتماع را به‌منظور بهبود با طعم خنده و روش پررنگ و مبالغه‌آمیز و همچنین با نگاهی به اوضاع عادی زندگی مطرح می‌کند. در شکل‌گیری هر نوشتۀ طنزآمیزی چهار ویژگی عمدة «خنده»‌، «مبالغه» «نقد اجتماعی» و «بهینه‌سازی» نقش‌آفرین است. گرچه نگاه طنزآمیز برای عیان کردن ناهنجاری ها و مشکلات سیاسی و اجتماعی همواره در تاریخ و ادبیات ایران وجود داشته است، نمی­توان به ­لحاظ بسامد و تشخص سبکی آن را با طنز روزگار مشروطه مقایسه کرد. فضای نسبتاً آزادی که به مدتی کوتاه برای نویسندگان و شاعران ایجاد شد، در کنار رسانۀ نوپدید روزنامه، جذابیت کافی برای قلم ­فرسایی طنزپردازان را فراهم آورد. در اصفهان، روزنامۀ ناقور به تقلید از ملانصرالدین و صوراسرافیل، شروع به انتشار کرد. در ستون «زشت و زیبا» که به‌احتمال قریب‌به‌یقین به پیروی از «چرند و پرند» دهخدا نوشته می شد، مطالب طنز جالبی درج می شد که موضوع این نوشتار است. پژوهش حاضر به روش اسنادی و تحلیل محتوایی به این نتیجه می رسد که بازی های زبانی و تفسیر آنها، استفاده از تمثیل، ضرب المثل­ و حکایت برای انتقاد از اوضاع سیاسی کشور با نگاهی طنزآمیز، از مهم ­ترین ابزارهای طنزآفرینی در این روزنامه محسوب می شود؛ چون این روزنامه جزو روزنامه های محلی منتشرشده در اصفهان بوده، سعی کرده است از لهجه و اصطلاحات اصفهان و گاه اقلیت ارامنه به فراخور در طنز خود بهره ببرد. طنز سیاسی بیشترین کاربرد را در میان دیگر موضوع ها دارد و مهم ترین نقد بومی روزنامۀ ناقور، انتقاد از انجمن ولایتی اصفهان است. ستون زشت و زیبا به مسائل مذهبی به سبب حساسیت مردمی به ­خصوص در اصفهان کمتر پرداخته است.