فرایند تکوّن طبیعتگرایی روششناختی در تاریخ تفکر غرب
طبیعتگرایی روششناختی، یعنی حذف علل ماورائی در تبیین طبیعت، چه وضعیتی در تاریخ تفکر غرب دارد و در چه فرایندی به عنوان اصلیترین ویژگی علم جدید (science) شناخته شد؟ با بررسی تاریخی تفکر غرب مشخص میشود که ریشۀ طبیعتگرایی روششناختی به پایان دوره اسطوره و آغار تفکر فلسفی میرسد. در یونان باستان، به...
Main Authors: | , |
---|---|
Format: | Article |
Language: | fas |
Published: |
Imam Sadiq University
2020-02-01
|
Series: | پژوهشنامه فلسفه دین |
Subjects: | |
Online Access: | http://prrj.journals.isu.ac.ir/article_2720_bae126fee3b37d0dbf8cf52b162d668f.pdf |
Summary: | طبیعتگرایی روششناختی، یعنی حذف علل ماورائی در تبیین طبیعت، چه وضعیتی در تاریخ تفکر غرب دارد و در چه فرایندی به عنوان اصلیترین ویژگی علم جدید (science) شناخته شد؟ با بررسی تاریخی تفکر غرب مشخص میشود که ریشۀ طبیعتگرایی روششناختی به پایان دوره اسطوره و آغار تفکر فلسفی میرسد. در یونان باستان، به استثنای فلوطین و تا حدی افلاطون، گفتمان غالب در شناخت طبیعت اکتفا به علل طبیعی بود. در اوایل قرون وسطی، به دلیل گرایش به افلاطون و فلوطین، ماوراءگرایی و استناد به معرفت وحیانی روش دانشمندان در شناخت طبیعت بود. اما در اواخر قرون وسطی، به دلیل نفوذ ارسطو، روش طبیعتگرایانه به فضای علمی غرب بازگشت. با نقد ارسطو در رنسانس و انقلاب علمی در قرون شانزدهم و هفدهم شیوۀ جدیدی از طبیعتگرایی روششناختی به عنوان روش علم پذیرفته شد. فیزیک کلاسیک با نگاه دئیستی به عالم و نظریۀ تکامل با طرد هر گونه طرح و نظم الهی طبیعتگرایی جدید را در فضای علمی تثبیت کردند و همچنان این مشخصه به عنوان پارادایم علم شناخته میشود. |
---|---|
ISSN: | 2228-6578 2228-6586 |